Monarhistički oblik vladavine
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 7

Monarhistički oblik vladavine
1. Uvodni deo
“Država je ona ljudska zajednica koja u okviru neke društvene teritorije uspešno polaže pravo na monopol legitimne primene fizičkog nasilja.” “Jednu političku organizaciju treba nazivati državom ako njen upravni aparat s uspehom polaže pravo na monopol legitimne fizičke prinude.”
Max Weber, Privreda i društvo, str. 38
Oblik vladavine u jednoj državi određuje se na osnovu sledećih kriterijuma:
Organizacija državnih organa – državnog poglavara i
Pojam državnog poglavara – šefa države i njegova ovlašćenja.
Na osnovu ovih kriterijuma postoje dva osnovna oblika vladavine, a to su:
Republika i
Monarhija.
1. Republika je uz monarhiju drugi osnovni oblik vladavine. Na čelu republike nalazi se predsednik, izabran na određeno vreme (po pravilu se bira na 4, 5 ili 7 godina), u posebnim slučajevima može se birati doživotno, ali bez prava na nasledstvo. Izbor predsednika može biti neposredan, od strane birača ili posredan, kada ga bira gornji i donji dom parlamenta. Predsednik republike nije suverena ličnost jer ne raspolaže izuzetnim povlasticama koje ga uzdižu iznad ostalih ljudi. Njegov položaj i vlast su određeni običnim zakonima, na osnovu čega mu je dodeljen javnopravni status u skladu sa funkcijom poglavara države.
2. Drugi oblik vladavine je monarhistički oblik vladavine, koji je i centralna tema.
2. Centralni deo
Monarhija, uz republiku, predstavlja osnovni oblik vladavine. U monarhiji je poglavar fizička osoba koja, po pravilu to postaje nasleđem i doživotno vrši svoju funkciju.
Razvoj monarhije počiva na pravu dobijenom od boga/božanstva provlači se još od Starog Egipta gde je faraon obožavan kao bog. Slično vredi i za carski sistem u Kineskom carstvu gde se između ostalih naslova, car opisivao kao sin Neba. U njegovoj vladavini se odražavala volja Neba što mu je davalo apsolutnu i neograničenu moć.
 
U zavisnosti od toga na koji način monarh dolazi na presto, monarhija može biti:
Nasledna – uspeva smanjiti opasnost od izbijanja građanskog rata zbog utvrđivanja naslednika. Crkva je jos u četvrtom veku prihvatila apsolutnu vlast vladara i nasledno pravo, što ostaje u većini monarhija sve do Francuske revolucije (1789. godine), koja simbolički označava nastanak ranih oblika modernih država.
Nastankom modernih država, u Evropi novog vremena oblikovale su se tri forme monarhija:
Apsolutistička monarhija – U tom obliku monarh polaže pravo na vlast nad svim poslovima države, a vlastela sve više gubi svoje položaje u feudalnom sistemu u zamenu za privilegije u državnoj upravi i vojsci. Izjava kralja Luja XIV: “Država – to sam ja.” predstavlja najbolje objašnjenje ovog oblika monarhije. Na duži rok se ovakva apsolutna vlast nije mogla održati suprotno volji vlastele i građanstva, koje se u tom period sve snažnije razvijalo. Moglo bi se reći da danas još postoje sledeće apsolutističke monarhije: Brunei, Vatikan i Saudijska Arabija.

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]